Het zal zo'n 12 jaar geleden zijn dat ik op een conferentie met tranen in mijn ogen zat bij het lezen van de tekst die aan de orde was. Het ging over Hebreeën 11:8, waar aan het eind staat over Abraham ... en hij ging uit zonder te weten waar hij komen zou. Op dat moment in mijn leven was het onzeker hoe de dingen verder zouden gaan, wat ik moest doen, welke weg ik moest volgen, waar ik uit zou komen. Maar het waren geen tranen van woede, maar van ontroering. Want in mijn hart wist ik het allang: God zou mij veilig leiden, ervoor zorgen dat ik ook deze moeilijkheden zou kunnen overwinnen.
Hij had dat namelijk al vele malen bewezen. Toen ik zo'n 54 jaar geleden mijn hart opende voor Hem, voor de Heer Jezus, wist ik niet wat me overkwam. Alles veranderde vanaf dat moment - wat niet wil zeggen dat alles in mijn leven nu ineens in orde was. Ik had nog veel te leren, heb heel wat fouten gemaakt. Maar Hij was in mijn leven gekomen en Hij zou nooit meer weggaan. Net als bij Abraham, die vanuit Ur heel wat kilometers op kamelen heeft afgelegd, uitging naar dat land dat door God aan hem en zijn nakomelingen was beloofd. Hij wist niet wat hem daar wachtte, wist ook niet dat hij zo lang op de beloofde zoon zou moeten wachten. In het begin ging bijna zijn hele familie mee, maar dat bleek meer een last dan een zegen. Zijn vader stierf, zijn neef koos voor Sodom. En zo kunnen we nog veel meer overdenken. Zie daarvoor mijn video-serie over Abraham.
Ga het avontuur maar aan met God, met de Heer Jezus. We weten zoveel meer over Hem dan Abraham. Zovelen zijn je voorgegaan en ik kan je zeggen dat Hij er steeds was als er moeilijkheden opdoken, mij hielp en ondersteunde. En Hij was er ook als ik zonden moest belijden - om te vergeven en te reinigen en opnieuw te zegenen. Met Hem wandelen is de moeite waard - ja, het is een geweldige zegen!
