Wellicht heb je ooit bij biologie een preparaat gemaakt van een cel van je eigen wangslijmvlies. Dat ziet er best grappig uit, maar je ziet niet zo heel veel. Zoals op de foto kun je alleen een celkern zien met daaromheen wat korrelig cytoplasma. En de cel wordt begrensd door een celmembraan - maar die je eigenlijk ook niet. Het lijkt allemaal heel simpel, je dringt niet door in de geheimen van die cel.
In ons lichaam hebben we ook heel andere cellen. Hartcellen kunnen samentrekken (net als spiercellen), zenuwcellen kunnen heel lange uitlopers hebben - tot wel een meter lang. Maar het echte geheim van de cel zit binnenin - en denk dan niet alleen aan de celkern met het DNA. Over dat receptenboek zal ik het later nog wel eens hebben. In de video 'The inner life of the cell' zie je hoe ingewikkeld de cel is opgebouwd. Membraannetwerken door de hele cel heen, net als een soort celskelet, blaasjes die door de cel worden gesleept door motoreiwitten die over een soort rails lopen: de cel lijkt wel een stad met fabrieken, energiecentrales en wegen. Het is allemaal miniatuurwerk! En alles is op elkaar afgestemd. De cel reageert ook op de omgeving: in de membranen zitten op verschillende plaatsen een soort deurbel-eiwitten, die bijvoorbeeld op hormonen reageren. Ook worden er voortdurend stoffen opgenomen en afgegeven.
Steeds meer ontdekken we hoe complex de cel is. Daar wist Darwin niets van. Het is onvoorstelbaar dat zo'n ingewikkeld samenstel en samenspel zomaar zou zijn ontstaan. Het riekt allemaal naar ontwerp - en dus is er een Ontwerper. Die Ontwerper moet wel hoog-intelligent zijn om zoiets te maken. Onze God heeft dan ook een oneindig verstand. Als ik als bioloog nadenk over de cel en over het leven, dan vind ik het zo logisch om Hem hiervoor te danken en te prijzen!
